Al heel lang wil ik een blog schrijven over een van mijn grote voorbeelden, Roger Federer. Een tennisser, voor wie hem niet kent. En waarom een blog? Toptennis en werk, dat heeft toch niets met elkaar te maken? Ja, topsport is hard werken, dat wel. Maar het gaat me om het werkperspectief.
Een carrière in het toptennis loopt ruwweg van 18 tot 38. In termen van de ‘tennis’ arbeidsmarkt is Federer met zijn bijna 36 jaar dus behoorlijk oud, een 55+er zou je kunnen zeggen. Een paar jaar geleden leek het dan ook gedaan met zijn carrière: hij zakte langzaam uit de top 5 richting 10e plaats, won geen grote toernooien meer, raakte geblesseerd. Einde carrière, dacht iedereen. Richting pensioen. Maar, begin dit jaar begon hij weer te spelen, na een half jaar uit de roulatie te zijn geweest. Met onverwacht resultaat: vijf toernooien, vier titels, waaronder twee grandslams.
Leuk verhaal, maar wat heeft dat nu met HRM te maken? Ik haal uit zijn keuzes drie belangrijke lessen voor de 50+ers op onze arbeidsmarkt.
- Les 1: neem tijd om te herstellen van je blessures en weer écht fit te worden. Ofwel: ga er af en toe een tijdje tussenuit, zorg dat je uitrust, neem gas terug. Je komt als herboren terug. Ik spreek ook uit ervaring.
- Les 2: als je er dan toch een tijdje tussenuit bent: verbeter je backhand, leer een nieuwe service aan, verander je speelstijl en ga aanvallend tennissen. Ofwel: blijf leren en ontwikkelen. Verbeter je sterke kanten en doe iets aan je minder sterke kanten. Investeer in je opleiding, je kennis, competenties.
- Les 3: blijf geloven in je kwaliteit. Praat met andere toptennissers, met nieuwe coaches, en blijf vertrouwen in je comeback. Ofwel: geef nooit de hoop op dat je weer een baan vindt. Ik heb 55+ers en 60+ers ontmoet die na jaren weer een prima baan vonden. Zo lang je er zelf in gelooft creëer je kansen.
Als ik het zo teruglees denk ik: toch wel ver gezocht allemaal. Een column over toptennis en werk? Doe maar niet.
